Uzależnienie od mediów społecznościowych dotyczy coraz większej liczby osób. Sytuacja ta niestety będzie się pogłębiać z kilku powodów. Rozwój technologii sprawił, że tym co tak naprawdę nakręca spiralę uzależnienia, jest mobilność i swobodny dostęp do wirtualnej rzeczywistości. Dziś już od najmłodszych lat oswajamy się z telefonem, którego funkcja dzwonienia pełni właściwie funkcję drugorzędną. Niczym nieograniczony dostęp do Internetu zachęca do bycia online. Kolejnym powodem jest stały rozwój samych portali, które z dnia na dzień oferują coraz więcej funkcji i są coraz bardziej atrakcyjne, szczególnie dla młodszego pokolenia.
Programy ograniczania picia, nie są niczym nowym w strategii pracy z osobami uzależnionymi. Dają one możliwość wyboru własnej drogi trzeźwienia każdemu pacjentowi, traktując go podmiotowo i z szacunkiem dla jego decyzji bez względu, czy dotyczy ona pełne abstynencji, czy podjęcia próby ograniczenia ilości lub częstotliwości przyjmowanych substancji. Powstały między innymi jako efekt wieloletnich debat specjalistów, na temat przypadków osób, które pomimo zdiagnozowanego uzależnienia potrafiły używać alkoholu w sposób umiarkowany. Od samego początku jednak uważano, że szansa długotrwałego powodzenia takiego podejścia, dotyczy jedynie osób u których uzależnienie nie jest mocno nasilone.
Binge Watching to określenie, które dosyć niedawno pojawiło się jako próba skategoryzowania konkretnego zachowania, noszącego znamiona uzależnienia. W dosłownym tłumaczeniu oznacza "napadowe oglądanie". Pewnie większość z Was była lub jest fanem jakiegoś serialu, albo przynajmniej miło wspomina czas związany z oglądaniem kolejnych jego odcinków. Czasy, gdy seriale emitowane były tylko przez telewizję warunkowały, że po zakończeniu odcinka trzeba było czekać nawet tydzień na następny. Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Pojawiły się platformy internetowe, na których mamy dostęp do kilku tysięcy tytułów, w zasadzie od zaraz bez czekania.
Gdyby zapytać przeciętnego człowieka o to jaki wpływ na zdrowie ma picie alkoholu, prawdopodobnie otrzymalibyśmy odpowiedź "zły". To że alkohol negatywnie wpływa na nasz organizm, szczególnie wypijany z dużą częstotliwością lub w dużych dawkach wydaje się oczywiste. No niestety... Nie dla wszystkich. Na terapii często słyszę, że ktoś pierwszy raz w ogóle zastanawia się nad tą kwestią bo wcześniej nie przypuszczał, że picie niesie jakieś skutki zdrowotne. Pomijam fakt, że często są to osoby które otrzymywały sygnały od lekarzy, osób bliskich, że wrzody żołądka czy zapalenie wątroby w ich przypadku niekoniecznie jest następstwem "smażonych potraw".
Praca z uzależnionym nastolatkiem opiera się na tych samych zasadach co z osobą dorosłą, jednak specyfika klienta, okresu życia w którym się znajduje a tym samym zmian jakie wówczas zachodzą wymagają zwrócenia uwagi na kilka istotnych kwestii. Zacznijmy od samej motywacji. Odsetek osób początkowo zmotywowanych do zmiany i zgłaszających się samodzielnie na terapię jest mniejszy niż w przypadku dorosłych. Powoduje to konieczność zwiększonej i intensywniejszej pracy ze strony terapeuty w obszarze motywacji. Zazwyczaj to rodzice są inicjatorami kontaktu nastolatka z terapeutą. Są niejako pośrednikiem w nawiązaniu kontaktu i ewentualnej relacji z terapeutą w przyszłości.
Ktoś kiedyś powiedział, iż z rozwojem uzależnienia jest tak, że jeśli możesz przestać pić, wówczas nie chcesz a w sytuacji kiedy chciałbyś to zrobić, to już nie możesz. Coś w tym jest, choć osobiście nie lubię stwierdzenia "nie mogę przestać pić". Wiele osób wykorzystuje go bowiem do tego, aby picie kontynuować lub nawet usprawiedliwiać. Co jednak, kiedy ktoś sam dostrzega, że jego picie wykroczyło poza zakładane wcześniej normy a on sam utracił nad tym kontrolę? Wykazuje przy tym motywację do zmiany w sposobie funkcjonowania i podjęcia próby trzeźwienia ale mimo tego, samodzielnie nie jest w stanie tego zrobić. Pozostaje zadać sobie pytanie jak bardzo chcesz przestać pić i od czego możesz zacząć?
Głód substancji to jeden z podstawowych objawów uzależnienia zarówno od alkoholu jak i narkotyków. Głód alkoholowy to nic innego jak silny przymus wypicia połączony z chęcią doznania natychmiastowej ulgi. Towarzyszy mu napięcie, rozdrażnienie, niepokój oraz poczucie ogólnego dyskomfortu. Wiele osób opisuje go jako "ssanie w żołądku" oraz uczucie "braku czegoś". Umiejętność wczesnego rozpoznania go oraz podjęcie odpowiednich działań może uchronić człowieka przed sięgnięciem po alkohol do którego głód prowadzi. Głód alkoholowy to objaw którego doświadczyć można także w okresie abstynencji bez względu jakie mamy nastawienie do trzeźwości. Jest to jedyny objaw który może przypomnieć o sobie nawet po wielu latach trzeźwości.
Rozmowa z dzieckiem na temat narkotyków dla wielu osób wydaje się być bardzo trudna. Wiedz jednak, że jeśli nie podejmiesz rozmowy Twoje dziecko i tak zdobędzie informacje których potrzebuje. Pytanie tylko z jakich źródeł? O narkotykach należy rozmawiać. Im wcześniej zareagujesz, tym większe prawdopodobieństwo, że uchronisz swoją pociechę przed pokusami, namowami i w konsekwencji eksperymentowaniem z niebezpieczną substancją. Nie będę pisał tutaj o sytuacji, kiedy Twoje dziecko regularnie nadużywa narkotyków, bo temat ten podejmowany był tutaj. Skupię się natomiast na dwóch scenariuszach. Pierwszy, gdy młody człowiek nigdy nie miał kontaktu z narkotykami i drugi, kiedy ten kontakt się zdarzył ale jest incydentalny.